„Wylanie Ducha” zapowiadane było już w Starym Testamencie, w Księdze Joela (Jl 3,1-2). W Nowym Testamencie Jan Chrzciciel mówi o chrzcie Duchem Świętym i ogniem (Mt 3,11), a sam Jezus o chrzcie Duchem Świętym (Dz 1,5). Zesłanie Ducha Świętego po śmierci Chrystusa, opisane w Dziejach Apostolskich, podczas którego apostołowie żarliwie modlą się razem z Matką Boską, mówią różnymi językami i głoszą Ewangelię, uważa się za moment powstania Kościoła (więcej na ten temat: http://www.odnowa.jezuici.pl/szum/animatorzy-i-liderzy-mainmenu-34/biblia-mainmenu-77/92-qchrzest-w-duchu-witymq-w-wietle-biblii).
Ponowne zwrócenie się Kościoła w stronę Ducha Św. miało miejsce pod koniec XIX wieku za sprawą wizji Eleny Guerry, założycielki Zakonu Sióstr Oblatek Ducha Świętego (beatyfikowanej przez Jana XXIII w 1959 roku). M.in. za jej namowami papież Leon XIII 1 stycznia 1901 r. wzywał publicznie Ducha Świętego, śpiewając hymn „Veni Creator Spiritus”. U progu nowego wieku powierzył świat Duchowi Świętemu, napisał encyklikę “Divinum illud munus” (w istocie traktat o Duchu Świętym), a w 1902 roku – na wyraźne nalegania s. Guerry – list do biskupów całego świata zachęcający do odnowy wiary i oddania się Duchowi Świętemu (więcej na ten temat: http://gosc.pl/doc/3506993.Jak-sciagnac-ogien)
Za początek Katolickiej Odnowy w Duchu Św. uważa się wydarzenia z 18 lutego 1967. Wówczas to studenci i pracownicy naukowi Uniwersytetu Duquesne koło Pittsburgha w stanie Pensylwania, w czasie rozważania Pisma Świętego i wspólnej modlitwy przy udziale przedstawicieli braci odłączonych, przeżyli chrzest w Duchu Świętym (więcej n.t. temat: http://www.odnowa.jezuici.pl/szum/animatorzy-i-liderzy-mainmenu-34/struktura-historia-mainmenu-84/88-historia-katolickiej-odnowy-w-duchu-witym)
Wielkie znaczenie miał również zwołany przez papieża Jana XXIII Sobór Watykański II (1962). Jednym z czterech jego moderatorów był belgijski kardynał Léon-Joseph Suenens. Przekonywał on o konieczności używania charyzmatów – właściwych pierwszym chrześcijanom – w życiu współczesnego Kościoła. Jego racje przyczyniły się do ujęcia nauczania o charyzmatach w punkcie 12 Konstytucji Dogmatycznej o Kościele “Lumen gentium”, gdzie stwierdza się m.in., że dary Ducha Świętego stanowią zwyczajny element życia duchowego Kościoła i są przyznawane każdemu ochrzczonemu jako wezwanie do świętości.
W 1975 roku odbył się pierwszy Kongres Odnowy w Duchu Świętym, podczas którego Paweł VI stwierdził, że jest ona nadzieją dla Kościoła (więcej wypowiedzi papieży n.t. Odnowy: http://www.sne.kalisz.pl/pl/55762/0/Odnowa_charyzmatyczna.html). Po roku Radę Katolickiej Odnowy Charyzmatycznej pod patronatem kardynała Suenensa – mianowanego przez papieża doradcą Odnowy – przeniesiono ze Stanów Zjednoczonych do Brukseli, a po dwóch latach do Rzymu. Ruch Odnowy wspierali kolejni papieże: Jan Paweł II, który uważał go za narzędzie nowej ewangelizacji oraz Benedykt XVI i Franciszek I.
W Polsce rozwój Odnowy rysuje się od 1975 roku. Wówczas to ks. Marian Piątkowski, który zetknął się z charyzmatykami w Rzymie po powrocie dzielił się swoimi doświadczeniami, a rok później założył pierwszą polską grupę Odnowy w Poznaniu w parafii p.w. Jana Kantego. Jednocześnie ks. Franciszek Blachnicki – założyciel Ruchu Światło-Życie – ogłasza rok 1975 rokiem Ducha Świętego i zaraz potem w lipcu, grupa oazowiczów przeżywa w Murzasichlu pod Zakopanem pierwsze wylanie Ducha Świętego. W następnym roku podczas letnich rekolekcji oazowych, powtarza się ono kilkukrotnie w różnych miejscowościach. W r. 1977 w Warszawie ks. Bronisław Dembowski, który przeżył chrzest w Duchu Świętym w USA, inicjuje spotkania modlitewne w kościele Św. Marcina, a zaraz potem zawiązuje się pierwsza warszawska grupa Odnowy o nazwie Maranatha (1976). Równocześnie powstają grupy w Łodzi, Białymstoku, Krakowie i Wrocławiu. Z inicjatywy ks. Adama Schulza SJ w lutym 1977 dochodzi do spotkania trzydziestu krajowych liderów w Izabelinie (oprócz już wymienionych jest wśród nich ks. Andrzej Grefkowicz). Od tego momentu Odnowa oddziela się od Ruchu Światło-Życie i rozwija się dwutorowo (więcej o początkach Odnowy w Polsce w książce M. i M. Nowickich Upili się młodym winem, wyd. Świdermajer, 2013).
W 1979 ma miejsce Krajowy Zjazd Koordynatorów z przedstawicielami obu nurtów. Powstają pierwsze materiały formacyjne, pisma i ośrodki rekolekcyjne, rodzą się nowe formy ewangelizacji, pomysł modlitw o uzdrowienie i modlitw wstawienniczych. W 1983 roku rozpoczęły się czuwania i kongresy na Jasnej Górze. Podczas I Kongresu (około 200 księży, 700 animatorów świeckich) miał miejsce akt oddania Odnowy Matce Boskiej. W 1996 roku na czuwanie do Częstochowy przyjechało ok. 200 tysięcy sympatyków ruchu.
Obecnie Odnowa w Duchu Świętym podlega Papieskiej Radzie Ds. Świeckich, której przewodniczy abp Stanisław Ryłko. W Polsce oficjalnym delegatem Konferencji Episkopatu Polski ds. Ruchu Odnowy w Duchu Świętym jest abp Józef Górzyński.
W 2017 Kościół Katolicki na całym świecie świętował 50-lecie łaski Odnowienia w Duchu Św., m.in. w Rzymie, gdzie odbyły się centralne uroczystości (więcej n.t.: https://www.deon.pl/religia/serwis-papieski/aktualnosci-papieskie/art,1968,czekam-na-was-wszystkich-charyzmatykow-swiata.html).